کد مطلب:182727 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:157
برخی جنایات حجاج
یحیی بن ام طویل از حواریون امام سجاد علیه السلام است، هنگام كه حجاج وی را دستگیر می كند از وی می خواهد از علی علیه السلام بیزاری بجوید و چون وی پایداری می كند؛ دست و پایش را می برد و وی را به شهادت می رساند [1] وی سعید بن جبیر را كه یكی دیگر از یاران امام سجاد علیه السلام بود بعد از تفتیش عقاید، در نهایت به جرم علاقه مندی به اهل بیت به بالای دار كشید. [2] عبدالملك، سعید بن مسیب [3] را كه از اصحاب امام سجاد علیه السلام می باشد در شهر گردش می دهد. [4] .
[ صفحه 165]
خشونت تا آن مقدار حاكمیت یافته است كه ازدواج های تحمیلی از ترس شمشیر حجاج كارگزار عبدالملك شكل می گیرد. حجاج سعید بن قیس همدانی را تهدید می كند كه باید دخترش را به ازدواج عبدالله بن هانی كه از دوستان حجاج بود در آورد كه وی به خاطر ترس از شمشیر، این كار را انجام می دهد. [5] .
حجاج دو تن از دوستان امیرالمؤمنین علیه السلام را دستگیر نموده به یكی از آنها می گوید از علی اظهار بیزاری نما، وی می گوید اگر بیزاری نجویم چگونه مجازات خواهی كرد، حجاج می گوید به قتل خواهم رساند. آنگاه به وی می گوید انتخاب كن، دست ها یا پاهایت را، كدام یك را ببرم. وی می گوید فرصت قصاص فراخواهد رسید. تو انتخاب كن، حجاج می گوید، زبان تند و تیزی داری، گمان ندارم كه بدانی خدایی كه تو را آفریده كجاست. وی می گوید در كمین ستمگران است. آنگاه حجاج دستور می دهد دست و پای وی را بریده و وی را به دار می كشند. سپس به همراه وی رو كرده از وی می پرسد دیدگاه تو در مورد علی علیه السلام چیست، وی می گوید من، هم رأی همراهم می باشم كه وی را نیز گردن زده آنگاه به دار می آویزد. [6] .
حجاج كه از جانب عبدالملك بر عراق پایگاه تشیع سلطه یافت، در مدت حكومت بیست ساله [7] خویش جنایات ماندگار از خود به یادگار
[ صفحه 166]
نهاد، كه تاریخ نمونه های آن را سراغ ندارد. وی هنگام ورود به عراق و روبرو شدن بامردم، می گوید سرهایی را می بینم كه هنگام چیدن آنها فرارسیده است و خون هایی را زیر عمامه ها بین سر و صورت ها مشاهده می كنم كه در جریان است. [8] .
حجاج هنگامی كه در سال 75 وارد بصره شد، پنج هزار نیرو مسلح وی را همراهی می نمود. روز جمعه وارد مسجد جامع شهر كه هیجده در ورودی داشته، می شود. بیرون هر در صد نفر مسلح با شمشیرهای پنهان می گمارد. عده ای مسلح نیز به همراه وی درون مسجد می روند. به آنان می گوید هنگامی كه من شروع به سخنرانی نمودم، جمعیت مرا سنگ باران خواهد نمود. وقتی كه عمامه را از سر بر زانو نهادم، افراد مسلح داخل، شمشیرها را آشكار می سازید. با آشكار شدن شمشیرها جمعیت انبوه هجوم به طرف درهای خروجی می نماید. نگهبانان درها از بیرون به رخ مردم شمشیر كشیده، جمیع به طرف داخل هجوم می آورد و از دو جانب جمعیت انبوه را آن مقدار از دم شمشیر می گذرانند كه خون همانند سیلاب از درهای مسجد بیرون می زند و به اطراف می رسد! در این تهاجم وحشیانه هزاران نفر به قتل می رسند. [9] این گونه جنایت، تاریخ كجا سراغ دارد؟!
این گونه است كه می نگارند تنها افرادی كه مظلومانه و بی دفاع در غیر جنگ ها به دست حجاج به قتل می رسیدند، یك صد و بیست هزار
[ صفحه 167]
نفر بودند. [10] این چنین است كه تاریخ می نگارد خون ریزی حجاج بی نظیر بوده است. [11] حجاج هنگامی كه مرگش در سال 95 (یك سال بعد از شهادت امام سجاد علیه السلام و یا همزمان با شهادت حضرت) فرامی رسد، پنجاه هزار مرد و سی هزار زن در زندان های وی محبوس بودند. زندان هایی كه تنها قلعه ای بیش نبودند، حتی سقف هم نداشتند. زندانیان در زیر آفتاب و سرما و برف و باران زندانی می شدند. شانزده هزار نفر از زنان و مردان برهنه و لخت مادر زاد زندانی بودند! [12] الله اكبر از جنایت و دیكتاتوری!
این هزاران نفر كشته و زندانی چه كسانی هستند؟! مگر عبدالملك حجاج را برای سركوبی پیروان اهل بیت (علیهم السلام) و یاران علی علیه السلام بر عراق مسلط نساخته است؟ این جمعیت انبوه كشته و زندانی و دست و پا بریده و میل گداخته به چشم كشیده، همان شیعیان و پیروان علی علیه السلام و اهل بیت (علیهم السلام) می باشند، كه از جانب حزب عثمانیه این گونه خشونت و جنایت بر آنان روا می دارند. نمونه های این جنایات را در كدام صفحات ننگین تاریخ می توان جستجو نمود؟!
این چنین است كه سید الساجدین علیه السلام اوضاع خشونت بار زمان خویش را چنین تحلیل می نماید: آل علی دچار دیكتاتوری همانند فرعون هستند كه فرزندان آنان را سر می برد. این گونه بغض علی و اهل بیت (علیهم السلام) در سینه های حجاج موج می زند كه امام
[ صفحه 168]
باقر علیه السلام می فرماید: حجاج محبان اهل بیت (علیهم السلام) را به بدترین شكل می كشت و آنان را به اتهام و گمان دستگیر می نمود و شنیدن این كه فرد زندیق است بر حجاج هموارتر بود، تا گفته شود شخص محب علی علیه السلام است! [13] .
به نظر می رسد عبدالملك فرد مناسبی را جهت سركوبی هواداران تشكل همسو به عراق گسیل نموده است. حجاج نیز به بهترین شكل مأموریت خویش را انجام رسانیده است. عبدالملك همان فردی است كه به ظاهر با سید الساجدین علیه السلام روابط نیك برقرار می كند و خود را متمایل به حضرت جلوه گر می سازد. این رفتار و حكومت داری خود و عمالش در حجاز و عراق است كه از خون هواداران علوی و چالشگران حزب عثمانیه سیلاب جاری می شود. حجاج مزدور عبدالملك به مراتب بهتر از زیاد بن ابیه مزدور معاویه و عبیدالله بن زیاد مزدور یزید مأموریت انجام می دهد!
این نمودار جو سیاسی و خشونت بار زمان سید الساجدین علیه السلام است كه خود و هوادارانش، این گونه گرفتار سیاست خشونت می باشند. آیا چه مقدار تلاش و تدبیر می باید تا تشكل همسوی اهل بیت (علیهم السلام) را از این گونه بحران های سیاسی و خشونت بار عبور داده، و خون شهیدان كربلا و سالار شهیدان حسین بن علی (علیهماالسلام) را ببار نشاند؟! در این برهه ی حساس این مسؤولیت بر دوش سید الساجدین علیه السلام قرار داده شده است. امام سجاد باید با هوشمندی و پایداری دین رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و تشكل همسوی اهل بیت را از این خطرها رهایی دهد.
[ صفحه 169]
[ صفحه 165]
خشونت تا آن مقدار حاكمیت یافته است كه ازدواج های تحمیلی از ترس شمشیر حجاج كارگزار عبدالملك شكل می گیرد. حجاج سعید بن قیس همدانی را تهدید می كند كه باید دخترش را به ازدواج عبدالله بن هانی كه از دوستان حجاج بود در آورد كه وی به خاطر ترس از شمشیر، این كار را انجام می دهد. [5] .
حجاج دو تن از دوستان امیرالمؤمنین علیه السلام را دستگیر نموده به یكی از آنها می گوید از علی اظهار بیزاری نما، وی می گوید اگر بیزاری نجویم چگونه مجازات خواهی كرد، حجاج می گوید به قتل خواهم رساند. آنگاه به وی می گوید انتخاب كن، دست ها یا پاهایت را، كدام یك را ببرم. وی می گوید فرصت قصاص فراخواهد رسید. تو انتخاب كن، حجاج می گوید، زبان تند و تیزی داری، گمان ندارم كه بدانی خدایی كه تو را آفریده كجاست. وی می گوید در كمین ستمگران است. آنگاه حجاج دستور می دهد دست و پای وی را بریده و وی را به دار می كشند. سپس به همراه وی رو كرده از وی می پرسد دیدگاه تو در مورد علی علیه السلام چیست، وی می گوید من، هم رأی همراهم می باشم كه وی را نیز گردن زده آنگاه به دار می آویزد. [6] .
حجاج كه از جانب عبدالملك بر عراق پایگاه تشیع سلطه یافت، در مدت حكومت بیست ساله [7] خویش جنایات ماندگار از خود به یادگار
[ صفحه 166]
نهاد، كه تاریخ نمونه های آن را سراغ ندارد. وی هنگام ورود به عراق و روبرو شدن بامردم، می گوید سرهایی را می بینم كه هنگام چیدن آنها فرارسیده است و خون هایی را زیر عمامه ها بین سر و صورت ها مشاهده می كنم كه در جریان است. [8] .
حجاج هنگامی كه در سال 75 وارد بصره شد، پنج هزار نیرو مسلح وی را همراهی می نمود. روز جمعه وارد مسجد جامع شهر كه هیجده در ورودی داشته، می شود. بیرون هر در صد نفر مسلح با شمشیرهای پنهان می گمارد. عده ای مسلح نیز به همراه وی درون مسجد می روند. به آنان می گوید هنگامی كه من شروع به سخنرانی نمودم، جمعیت مرا سنگ باران خواهد نمود. وقتی كه عمامه را از سر بر زانو نهادم، افراد مسلح داخل، شمشیرها را آشكار می سازید. با آشكار شدن شمشیرها جمعیت انبوه هجوم به طرف درهای خروجی می نماید. نگهبانان درها از بیرون به رخ مردم شمشیر كشیده، جمیع به طرف داخل هجوم می آورد و از دو جانب جمعیت انبوه را آن مقدار از دم شمشیر می گذرانند كه خون همانند سیلاب از درهای مسجد بیرون می زند و به اطراف می رسد! در این تهاجم وحشیانه هزاران نفر به قتل می رسند. [9] این گونه جنایت، تاریخ كجا سراغ دارد؟!
این گونه است كه می نگارند تنها افرادی كه مظلومانه و بی دفاع در غیر جنگ ها به دست حجاج به قتل می رسیدند، یك صد و بیست هزار
[ صفحه 167]
نفر بودند. [10] این چنین است كه تاریخ می نگارد خون ریزی حجاج بی نظیر بوده است. [11] حجاج هنگامی كه مرگش در سال 95 (یك سال بعد از شهادت امام سجاد علیه السلام و یا همزمان با شهادت حضرت) فرامی رسد، پنجاه هزار مرد و سی هزار زن در زندان های وی محبوس بودند. زندان هایی كه تنها قلعه ای بیش نبودند، حتی سقف هم نداشتند. زندانیان در زیر آفتاب و سرما و برف و باران زندانی می شدند. شانزده هزار نفر از زنان و مردان برهنه و لخت مادر زاد زندانی بودند! [12] الله اكبر از جنایت و دیكتاتوری!
این هزاران نفر كشته و زندانی چه كسانی هستند؟! مگر عبدالملك حجاج را برای سركوبی پیروان اهل بیت (علیهم السلام) و یاران علی علیه السلام بر عراق مسلط نساخته است؟ این جمعیت انبوه كشته و زندانی و دست و پا بریده و میل گداخته به چشم كشیده، همان شیعیان و پیروان علی علیه السلام و اهل بیت (علیهم السلام) می باشند، كه از جانب حزب عثمانیه این گونه خشونت و جنایت بر آنان روا می دارند. نمونه های این جنایات را در كدام صفحات ننگین تاریخ می توان جستجو نمود؟!
این چنین است كه سید الساجدین علیه السلام اوضاع خشونت بار زمان خویش را چنین تحلیل می نماید: آل علی دچار دیكتاتوری همانند فرعون هستند كه فرزندان آنان را سر می برد. این گونه بغض علی و اهل بیت (علیهم السلام) در سینه های حجاج موج می زند كه امام
[ صفحه 168]
باقر علیه السلام می فرماید: حجاج محبان اهل بیت (علیهم السلام) را به بدترین شكل می كشت و آنان را به اتهام و گمان دستگیر می نمود و شنیدن این كه فرد زندیق است بر حجاج هموارتر بود، تا گفته شود شخص محب علی علیه السلام است! [13] .
به نظر می رسد عبدالملك فرد مناسبی را جهت سركوبی هواداران تشكل همسو به عراق گسیل نموده است. حجاج نیز به بهترین شكل مأموریت خویش را انجام رسانیده است. عبدالملك همان فردی است كه به ظاهر با سید الساجدین علیه السلام روابط نیك برقرار می كند و خود را متمایل به حضرت جلوه گر می سازد. این رفتار و حكومت داری خود و عمالش در حجاز و عراق است كه از خون هواداران علوی و چالشگران حزب عثمانیه سیلاب جاری می شود. حجاج مزدور عبدالملك به مراتب بهتر از زیاد بن ابیه مزدور معاویه و عبیدالله بن زیاد مزدور یزید مأموریت انجام می دهد!
این نمودار جو سیاسی و خشونت بار زمان سید الساجدین علیه السلام است كه خود و هوادارانش، این گونه گرفتار سیاست خشونت می باشند. آیا چه مقدار تلاش و تدبیر می باید تا تشكل همسوی اهل بیت (علیهم السلام) را از این گونه بحران های سیاسی و خشونت بار عبور داده، و خون شهیدان كربلا و سالار شهیدان حسین بن علی (علیهماالسلام) را ببار نشاند؟! در این برهه ی حساس این مسؤولیت بر دوش سید الساجدین علیه السلام قرار داده شده است. امام سجاد باید با هوشمندی و پایداری دین رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و تشكل همسوی اهل بیت را از این خطرها رهایی دهد.
[ صفحه 169]
[1] رجال كشي، ص 123.
[2] همان، ص 119، مروج الذهب، ج 3، ص 164.
[3] در مورد اعتقادات سعيد بن مسيب سخن فراوان مطرح است، از جمله اين كه وي از اباضيه و هوادارن خوارج بوده است.
[4] يعقوبي، ج 2، ص 340.
[5] مروج الذهب، ج 3، ص 144.
[6] امالي صدوق، ص 302.
[7] يعقوبي، ج 2، ص 214.
[8] مروج الذهب، ج 3، ص 127.
[9] ابن قتيبه آمار كشته ها را هفتاد هزار نفر مي نگارد، الامامه و السياسه، ج 1، ص 204.
[10] مروج الذهب، ج 3، ص 166، الكامل، ج 3، ص 226، تهذيب التهذيب، ج 2، ص 185.
[11] طبقات، ج 6، ص 66.
[12] مروج الذهب، ج 3، ص 167.
[13] شرح ابي الحديد، ذيل خطبه شماره 210!.